آخرین گزارش‌های منتشر شده در سال ۲۰۲۵ نشان می دهد که ۱۷ درصد از فعالان لجستیک معتقدند وسایل نقلیه خودران (بدون سرنشین) در دو تا سه سال آینده بیشترین تاثیر را بر این صنعت خواهند گذاشت. همچنین ۴۲ درصد نیز پیش‌بینی کرده‌اند که طی پانزده سال آینده کامیون‌های خودران در جاده‌ها برای حمل و نقل کالا به شکل گسترده‌ای مورد استفاده قرار خواهند گرفت.
این در حالی‌ست که در سال ۲۰۲۵ تنها ۷ درصد از کسب‌وکارهای لجستیکی به‌طور عملی از فناوری‌های خودران بهره می‌برند. در همین راستا ابزارهای مدیریت ناوگان و تلماتیک با ۳۱ درصد، نرم‌افزارهای بهینه‌سازی مسیر مبتنی بر هوش مصنوعی با ۲۹ درصد و سیستم‌های نگهداری پیش‌بینانه و ردیابی دارایی با ۲۵ درصد، بیشترین میزان استفاده را در میان شرکت‌ها به خود اختصاص داده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد که هرچند خودروهای خودران همچنان در مرحله توسعه و آزمایش قرار دارند، اما سایر فناوری‌های هوشمند نیز به‌طور گسترده‌تر وارد عملیات لجستیک شده‌اند و در حال آماده‌سازی بستر برای پذیرش گسترده‌تر خودران‌ها هستند.
یکی از مهم‌ترین محرک‌های حرکت به سمت فناوری‌های نوین در لجستیک، بحران نیروی انسانی است. کمبود راننده و دشواری در جذب و نگهداشت نیرو همچنان چالش بزرگی برای شرکت‌ها محسوب می‌شود. بنابراین بسیاری از مدیران برنامه‌ریزی‌های خود را در جهت استفاده از ابزارهای فناورانه برای کاهش فشار بر عملیات لجستیک قرار داده‌اند. به گفته کارشناسان، ۷۳ درصد از فعالان صنعت حمل و نقل در جهان باور دارند که فناوری‌های جدید نقش اصلی در حل مشکلات از بهینه‌سازی مسیرها تا ارائه راهکارهای انقلابی مانند خودروهای خودران دارد.
تحلیل‌گران معتقدند گرچه پذیرش کامل خودروهای خودران نیازمند زمان و تغییرات زیرساختی است، اما مسیر آینده صنعت لجستیک به‌وضوح در حال شکل‌گیری است. سرمایه‌گذاری روی فناوری‌های هوشمند می‌تواند علاوه بر کاهش هزینه‌ها و افزایش بهره‌وری، فشار ناشی از کمبود نیروی کار را نیز تعدیل کند. در این میان، خودروهای خودران به‌عنوان نماد تحول، قادر خواهند بود در بلندمدت چهره زنجیره تامین جهانی را دگرگون کنند.
مرجع
